《闻元方辞典教之职为省府所留遂用前韵以慰其怀归之念安其传道解惑之心也 其二》拼音版

明代宋讷

wényuánfāngdiǎnjiàozhīzhíwèishěngsuǒliúsuìyòngqiányùnwèi怀huáiguīzhīniànānchuándàojiěhuòzhīxīnèr--sòng

shèngmíngjiǔliè广guǎngwénzhōngrénxiānshēngjiéxiàowēngzhǒngzhúliútíngshàngfèngcǎiqínjīnduìshuǐbiān鸿hóng

shēngtánghuàpèizhūshēngwèiguówénxìngdàifēngtóngtáituījiàoyǎngzhīláizhěréntóng

宋讷简介

唐代·宋讷的简介

(1311—1390)元明间大名府滑县人,字仲敏。元顺帝至正进士。任盐山尹,弃归。明洪武二年,以儒士征,预修《礼》、《乐》诸书。事竣,不仕归。后以荐授国子助教,累迁文渊阁大学士、国子祭酒。严立学规,勤于讲解。十八年复开进士科,所取士,国子监生占三之二。卒谥文恪。有《西隐集》。

...〔 ► 宋讷的诗(92篇)