《题杨太宰桃花岭》拼音版

明代温纯

yángtàizǎitáohuālǐng--wēnchún

màoshūàiliányuānmíngàiliánwèimíngjūnziwèigōngyōu

xiānréntáohuāzhuóshíyǒujīngpánshānsānjiànshú

zhǔrénhǎibīnzhǒngzhīmǎnshāndelòuyángfēnchéng

jiéshírénglèilèijǐnzuìsháohuáchídànābǎisuìyán

shùrénchéngguāngqiánzhúqièláiyànfēnxiāomèngmèishānzhōng

tuōxìngzàidānqīngkāijuǎnxiáduóshìqínshíníngwènlíngào

jīnqiěchénshényóuzàizhǒngliánshíshíchūngèng

guīláirènwèihuòcānyīngshíqīngshēnguàxiān

yánliángyǒuhuājiānzuìlíngjuànyóurénqiúyánghuò

shānyīnzhàokāijìngdài

温纯简介

唐代·温纯的简介

(1539—1607)陕西三原人,字景文,一字叔文,号一斋。嘉靖四十四年进士。授寿光知县,征迁户科给事中。累迁至左都御史。时矿税使四出,所至作恶多端。纯屡疏陈,不报。曾倡诸大臣伏阙泣请罢矿税。后以与首辅沈一贯不合,力请致仕。卒谥恭毅。有《温恭毅公集》。

...〔 ► 温纯的诗(200篇)