《奉和广帅蒋颖叔留题石室》拼音版

宋代郭祥正

fèng广guǎngshuàijiǎngyǐngshūliúshíshì--guōxiángzhèng

西jiānghǎi穿chuānshuāngxiáshíhánqīngbàntiānchāqíngkōngdàoyǐngliánmíngtāotāoàijīng

jiǎoxiāogāowēiguāncuìdiànpínghuángzhōngcángshíshìsōngtáiléngcénglǎolínjiǎ

fēiwèifèngwēijiāngzhéháishēnlónglàngyáopéngdǎowēiguìsāi广guǎnghánnǎixiá

jiàngyóugòuchéngdòngménrénjiōngliùyuèláiyóunǎixiékuàngzhuójiǔxiàngkǒubīngshēng

sānnánshèzhúdànàiyānmíngmíngfǎnshìshuāngjiānjiànshānshuǐhuàshǒuzhǐshēngshì

yǒushuíwéncǎichāngwèicóngtóucáncáiduǎnkōngmíngsōuwèicāngliú

yuánróngwénzhīsuǒzuòyuǎnxiǎngshūshèngyóupínglíngfēngruòjiǒngshùjǐngxiàngchóu

zhīzihòuhàojiànshíxièshǒuwèifēngliúhuánhuánrénxuéhǎishǎolíngzhòngshēngzhéxiānzài

cóngchēngqiāohuángjīnqiānyánwèichánggǎigāoxiàshìzhīhàochōngtiānrǎngnèi

yòuhuáiyīnshànjiānglüèzhànnénglìngxiānbàizànshìcóngláidōngnányángchéngwèiyán

wéijiānyínyǒngkàndiégōngmíngchánchúyánggōngcéngluòluòwénhuájīngzhùcuò

máohóusòngzhāngshànghéngxiězhǎngshúyúngāoyàolòuqiěxiásānpiānshíshénguǐjiē

yuànhuīyìnghuàduójiànxiàshìniǎochūshāxīnsuīzhuǎnxiǎojiùyōulóngzuòshé

zhīzhòngqúnérèyòngxiāngshíhuā

duānshígōngchēngmiàoniánniánzuóyàngōngzhènggāngdāojiébēiyànguīchīxiāngshèshēngtóngxiá

shānshíjiǔquēxiànguāngzhēnshòuliúchuánwànběnzhōngguóshuíliánzhàngshuǐ

gòngtànquánshízàodànguāngàizhuīrónghuágōngguīzhìzhǔfāngpiāowèijiā

liúděngjiānghuànzhìsuíyánghuā

郭祥正简介

唐代·郭祥正的简介

郭祥正(1035~1113)北宋诗人。字功父,一作功甫,自号谢公山人、醉引居士、净空居士、漳南浪士等。当涂(今属安徽)人。皇祐五年进士,历官秘书阁校理、太子中舍、汀州通判、朝请大夫等,虽仕于朝,不营一金,所到之处,多有政声。一生写诗1400余首,著有《青山集》30卷。他的诗风纵横奔放,酷似李白。

...〔 ► 郭祥正的诗(927篇)